Yn yr henfyd, Cappadocia neu Capadocia, Twrceg: Kapadokya, Groeg: Καππαδοκία (Kappadokía), oedd yr enw a ddefnyddid am ran sylweddol o ganolbarth Asia Leiaf (Twrci heddiw). Nid yw'n enw rhanbarth swyddogol yn Nhwrci heddiw, ond mae'n parhau i gael ei ddefnyddio ar gyfer twristiaeth, gan gyfateb yn fras i dalaith Nevşehir.
Amrywiai ffiniau Cappadocia; yn amser Herodotus roedd tiroedd y Cappadociaid yn ymestyn o ardal Mynydd Taurus hyd y Môr Du. Yn yr ystyr yma, roedd yn ffinio ag Afon Euphrates yn y dwyrain a Pontus yn y gogledd.
Ceir cofnodion am Cappadocia yng nghyfnod yr Ymerodraeth Bersaidd, yn ystod teyrnasiad Darius I a Xerxes, fel un o'r gwledydd oedd yn rhan o'r ymerodraeth. Yn ddiweddarach, rannwyd yr ardal yma yn ddwy satrapi gan y Persiaid, un yn dwyn yr enw Pontus a'r llall, yng nghanol Anatolia, yn dwyn yr enw Cappadocia.
Yn ddiweddarch, concrwyd yr ardal am gyfnod gan Perdiccas, un o gadfridogion Alecsander Fawr, ond llwyddodd i ennill ei hanibyniaeth yn weddol fuan. Pan ddechreuodd dylanwad Gweriniaeth Rhufain gyrraedd yr ardaloedd hyn, bu'r Cappadociaid mewn cynghrair a Rhufain yn erbyn yr Ymerodraeth Seleucaidd. Cawsant gefnogaeth Rhufain yn erbyn ymosodiadau Mithridates VI, brenin Pontus a Tigranes Fawr, brenin Armenia. Wedi i Rufain orchfygu'r ddau yma, daeth Ariobarzanes yn frenin Cappadocia dan nawdd Rhufain.
Yn 17 OC, ar farwolaeth y brenin Archelaus, gwnaeth yr ymerawdwr Tiberius Cappadocia yn dalaith Rufeinig. Ad-feddiannwyd Cappadocia gan y Persiaid yn dilyn marwolaeth yr ymerawdwr Valerian I yn 260.
